Doorgaande deformatie
M/V in de kerk
Een korte geschiedenis:
1930 GS Arnhem besluit: het stemrecht komt niet toe aan de zusters in de gemeente;
1958/59 GS Bunschoten-Spakenburg handhaving Arnhem 1930;
1964/65 GS Rotterdam/Delfshaven handhaving Arnhem 1930;
1972 GS Hattem deputaatschap ingesteld dat de zaak van het vrouwenkiesrecht vanuit de Schrift nader moet bezien;
1975 GS Kampen geen inhoudelijk besluit vanwege de zeer uiteenlopende meningen > nieuw deputaatschap;
1978 GS Groningen-Zuid minderheidsrapport aanvaard, handhaving Arnhem 1930;
1993 GS Ommen loslating Arnhem, stemrecht voor vrouwen in de kerk ingevoerd;
1996 GS te Berkel handhaving Ommen 1993;
1999 GS te Leusden handhaving en bredere onderbouwing van Ommen 1993;
2003/2004/2010 nieuwe vrijmaking;
2005 DGK: GS Mariënberg wijst Ommen 1993 af en keert terug naar Arnhem 1930 / Groningen-Zuid 1978;
2005 GKv: GS Amersfoort instelling deputaat-schap vrouwen in de kerk;
2008 GKv: GS Zwolle-Zuid nieuw deputaat-schap: bezinning, gesprek, nieuw rapport
2011 GKv: GS Harderwijk ontwikkeling nieuwe uitgangspunten diakonaat: vrouw kan diakenambt vervullen als diakonaat losgemaakt wordt van kerkenraad/regeerambt; nieuw deputaatschap M/V, aanscherping en aanvulling onderzoeksvragen;
2013 GKv: verschijning Rapport Deputaten M/V in de kerk > het valt binnen het raam van de Bijbelse gegevens en de gereformeerde leer dat vrouwen kunnen worden toegelaten tot alle ambten: diaken, ouderling en predikant.
Verrast?
In de eerste week van september verscheen het bericht in de pers: Deputaten M/V in de kerk, van de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt, hebben hun rapport ingediend, zoals hen was opgedragen door de Generale Synode te Harderwijk in 2008. Hebt u er kennis van genomen? Was u verrast?
De deputaten stellen voor aan de voorgenomen GS te Ede in 2014 om o.a. het volgende besluit te nemen:
de visie dat naast mannen ook vrouwen in de kerkelijke ambten mogen dienen, zoals deze in dit rapport verwoord is, past binnen de bandbreedte van wat als schriftuurlijk en gereformeerd kan worden bestempeld.
Dat is: vrouwelijke diakenen, ouderlingen en predikanten zijn niet in strijd met de Bijbel. Integendeel. Het past juist binnen de leer van de Schrift. En is dus gereformeerd. Zo is de overtuiging van de meerderheid van de deputaten (één deputaat kan hier niet mee instemmen).
Verrast?
Bewaar wat u is toevertrouwd
De opdracht van Paulus aan Timoteüs (1 Tim. 6:21): bewaar wat u is toevertrouwd. De opdracht voor heel de kerk van Christus. Houd vast aan het Woord van God dat u gekregen hebt! Altijd! En houd u ver van de zogenaamde kennis! Die kennis waar de apostel op doelt, dat was zogenaamde hogere kennis. Het bestuderen van waarheden buiten en boven de Bijbel. Daardoor zou een mens, zo stelden de theologen die zich met die kennis bezig hielden, kunnen opklimmen tot God. En de eeuwige verlossing bereiken. (We zeggen het hier heel kort). Waar het om ging: de eenvoudige Bijbel alleen was voor zulke mensen niet genoeg.
Maar Paulus waarschuwt: bewáár het overgeleverde Woord! Houd je ver van die wetenschap die aan het Woord niet genoeg heeft. Want die zogenaamde wetenschap leidt van het Woord af!
Ja, bewaar wat u is toevertrouwd! De Here Jezus zegt het zelf tegen de kerk te Tyatira: Wat gij hebt, houdt dat vast, totdat ik gekomen ben! (Op. 2:25)
Volkomen en voldoende
Daar gaat het altijd om. De kerk van Christus moet eenvoudig de Bijbel, het Woord van God, vasthouden. Zoals we belijden en de Bijbel naspreken in art. 7 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis: Wij geloven dat deze Heilige Schrift de wil van God volkomen bevat en voldoende leert al wat de mens moet geloven om behouden te worden. Daarin heeft God uitvoerig beschreven op welke wijze wij Hem moeten dienen. Daarom is het de mensen, zelfs al waren het apostelen, niet geoorloofd anders te leren dan ons reeds geleerd is door de Heilige Schrift; zelfs niet een engel uit de hemel, zoals de apostel Paulus zegt (Gal. 1:8). Het is verboden aan het Woord van God iets toe te voegen of daarvan af te doen (Deut. 12:32). Daaruit blijkt duidelijk dat wat daarin geleerd wordt, volmaakt en in alle opzichten volledig is.
Daarom gaat ook altijd ten diepste de strijd van de kerk en de strijd in de kerk.
Bovenstaande korte geschiedenis is daar een illustratie van. Als we het hebben over de plaats van man en vrouw in de kerk, dan zien we ook telkens weer opnieuw dat de kerk geplaatst wordt voor vragen van mensen die anders willen. Die niet willen aanvaarden wat de Here daarover aan ons gezegd heeft. Die niet willen erkennen dat Gods Woord volkomen en afdoende is. Die zogenaamde wetenschap en menselijke inzichten willen schuiven tussen Gods Woord en de uitleg en toepassing daarvan.
En soms dan gaat het verkeerd. Als we kijken naar de geschiedenis van de Gereformeerde Kerken, dan zien we dat (vanaf 1930) meer dan 60 jaar de dwalingen over de positie van man en vrouw in de kerk zijn herkend en afgewezen. Door Gods genade hadden synodeleden onderscheidingsvermogen, inzicht en eenvoudig geloof. De kerk hield vast wat ze gekregen had.
Begin van deformatie
Tot 1993. Op de Generale Synode te Ommen. Daar werd losgelaten. In plaats van de verscheidenheid in róeping door de Here, zoals de Bijbel die leert, kreeg het rècht van het kerklid erkenning. Mensenrecht in plaats van Bijbelse roeping. Veel theologen en predikanten begonnen stilletjes een beetje mee te gaan met het toepassen van de moderne hermeneutiek. Hermeneutiek geeft regels voor het lezen en uitleggen van de Bijbel. En de moderne hermeneutiek is schriftkritisch. Die gaat niet uit, zoals voorheen, van art. 7 van de NGB. In de moderne hermeneutiek spreekt men over tijdgebondenheid van Bijbelgedeelten. En cultuurgebondenheid. Gods Woord, zoals het er staat, is niet meer zonder meer Gods Woord ook voor ons, moderne mensen. Nee, we moeten de Bijbelwoorden bekijken door de bril van de tijd waarin de Bijbel geschreven werd. Door de bril van het leven uit die tijd. En vervolgens moeten we de Bijbelwoorden toepasbaar maken voor onze tijd. Concreet: de Bijbelse gegevens over de verschillende roeping van man en vrouw zijn gegeven in een wereld waarin de verhoudingen heel anders waren dan nu. Wij leven nu vele eeuwen later. Mannen en vrouwen gaan anders met elkaar om. Dus moeten ook de Bijbelteksten anders uitgelegd worden.
Nee, we mogen niet zeggen dat vrijgemaakte predikanten toen al die nieuwe hermeneutiek aanhingen en uitdroegen. Maar de invloed was er wel. Evenals invloeden van het feminisme, het individualisme en de leer van de gelijke rechten voor ieder mens.
De kerk onderscheidde niet meer voldoende. Men keerde zich naar de ten onrechte zo genoemde moderne wetenschap.
Het begin van de afval, van de deformatie, het weggaan bij Gods Woord.
Klein begin, grote gevolgen
Een begin van afval, als die niet heel snel wordt tegengestaan, leidt, zo leert ons de Bijbel (Richteren, Koningen, Kronieken, Openbaring) maar ook de kerkgeschiedenis, tot verdere afval. We moeten vaststellen dat dit ook geldt voor dat ene besluit van Ommen. Op zich geen reden om te breken met de kerk. Op zich geen reden om vast te stellen dat de kerk de kenmerken van de ware kerk niet meer vertoonde. Op zich geen reden om vast te stellen dat Christus ergens anders riep.
Maar in de tien jaren na Ommen gebeurde er veel in de Gereformeerde Kerken. Het kan u allen bekend zijn. Het liep uit op de GS te Zuidhorn. Daar werden definitieve besluiten genomen waardoor het vierde gebod (over de sabbat) en het zevende gebod (huwelijk en echtscheiding) ontkracht werden. Daar werd het open avondmaal ingevoerd. Daar werden onbijbelse liederen toegevoegd aan de liederenschat van de kerk. Daar werd elk schriftuurlijk protest genegeerd. Daar werd de brede en diepe afval van de tien jaren sinds Ommen gelegitimeerd.
We moesten met diepe teleurstelling en verdriet vaststellen dat de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt de kenmerken van de kerk niet meer hadden. En dat Christus ons, na een laatste, brede en zeer indringende oproep tot reformatie, wegriep.
Inderdaad, een klein begin met grote gevolgen.
Doorgaande deformatie
Was u verrast?
Het zat er aan te komen.
Ook na 2003 is de afval in de GKv snel verdergegaan. Allerlei liturgische maatregelen werden genomen die niet gereformeerd zijn. Nog veel meer liederen werden toegevoegd. Aan de valse oecumene, de eenheid ten koste van de waarheid, werd hard gewerkt. De moderne hermeneutiek heeft vaste grond gevonden in de GKv (uitleg Gen. 1-3 door ds. J.J.T. Doedens en prof. J. Douma, het benoemen van Bijbelgedeelten als metaforen door dr. A.L.Th. de Bruijne, het verklaren van de wonderen uit Jozua tot historische verhalen uit de oosterse verteltraditie door dr. K. van Bekkum, e.a.). De generale synodes weigerden tot nu toe daartegen op te treden.
De deformatie gaat door. De Bijbel waarschuwt daar ook voor. Als gelovigen Gods Woord loslaten, en ze laten zich niet terugroepen, dan komt er een tijd dat de Here ze láát gaan. Dat Hij ze overlaat aan hun dwaling. Dat Hij ze loslaat en de kandelaar wegneemt.
Verschrikkelijk!
Doorgaande deformatie
En nu is daar dat rapport. Er is geen enkele reden om vrouwen niet toe te laten tot alle ambten, zo stelt het rapport.
Onder invloed van de nieuwe hermeneutiek en de heersende tijdgeest. Het rapport bevat daarvan alle bewijzen.
Hard gewerkt
We moeten niet denken dat zulke deformatie de kerk overkòmt. Nee, er is hard naartoe gewerkt. Ook naar dit dieptepunt. Openstelling van alle ambten. We kunnen het boven zien. Eerst afgewezen. Dat eerste begin, het recht om te stemmen. Maar. opnieuw aan de orde gesteld. En afgewezen. En opnieuw aan de orde gesteld!
Een deputaatschap, nog geen besluiten Een enquête. Een nieuw deputaatschap. Gespreksronden. Een boekje van een van de deputaten. Buiten de kerk heet zoiets masseren. De mensen langzaam ontvankelijk maken voor het nemen van een ongewenst besluit. Een buitengewoon effectieve tactiek.
En nu ligt het rapport er.
Nee, ook nu nog geen besluiten. Dat komt pas op de GS in Ede, volgend jaar. Maar wie gelooft nu nog dat de synode het geheel zal afwijzen? Men zal met tact proberen om te gaan met deze zaak. Misschien eerst één ambt openstellen. En dan over drie jaar weer verderzien. Of de zaak overlaten aan de plaatselijke kerken
Naar de mens gesproken is de doorgaande deformatie niet meer te stoppen.
Bevestiging
Verrast?
Dit rapport is de bevestiging van alles waartegen in de afgelopen decennia is gewaarschuwd en gestreden. Het is de bevestiging van onze noodzakelijke vrijmaking! Noodzakelijk, omdat onze Here Christus niet wil dat zijn kinderen blijven daar waar de Bijbelse leer niet meer wordt gebracht.
Nee, we zijn niet verrast.
Wel opnieuw teleurgesteld.
Wel opnieuw verdrietig geraakt.
Buitenstaanders, voorgangers van andere behoudende kerken, staan verwonderd te kijken. Het is ook niet niks. Dit valt op. Veel meer dan het verwerpen van de sabbat of het invoeren van nieuwe liederen. Het heeft voor velen te maken met het wezen van de kerk. En ze weten zich gewaarschuwd. Ze hadden dit toch nog niet van de vrijgemaakten verwacht. Sla er het RD van 7 september maar op na.
Maar ons raakt het. In het hart.
Reformatie
Alle jaren na onze vrijmaking hebben we gehoopt op terugkeer in de GKv. We hebben ervoor gebeden, zonder ophouden, thuis en in de zondagse erediensten. De GKv lieten en laten ons niet onverschillig. Maar we zien doorgaande deformatie in plaats van reformatie.
Nee, we zijn niet verrast. En ja, we staan toch ook verwonderd. Hoe kan het dat nog altijd zoveel broeders en zusters, die de ontwikkelingen doorzien en ernstig verontrust zijn, toch de zaak maar de zaak laten?
En stilletjes meegaan?
En toch maar niet breken met die zeer ernstige zonden van de GKv, waaraan ze deel hebben, als leden van die kerken?
Dit rapport is een harde bevestiging van de doorgaande deformatie in de GKv.
We zouden al die broeders en zusters willen oproepen om toch tot daden te komen. Om moed te vatten, om kracht te vinden in de HERE. Zoals eens David in zijn nood zich sterkte in de HERE, zijn God (1 Sam. 30). Alleen in Gods kracht, in het geloof in de trouw en de beloften van de HERE, kon hij daden doen.
Geve de Here allen die oprecht vast willen houden aan het Woord de nodige wijsheid, inzicht en onderscheidings-vermogen, en de kracht en moed om alsnog te breken met de doorgaande afval van het Woord.
In de komende maanden hopen we inhoudelijk op het rapport in te gaan.